Benieuwd naar 2024, want wat een jaar was 2023… terwijl ik dit schrijf schieten er ontelbare herinneringen door mijn hoofd. 2023 zat boordevol pieken, dalen, leermomenten, angsten, slapeloze nachten, maar bovenal spatte het uit elkaar van liefde.
Terug naar de basis
Waar een kind wordt geboren, wordt een moeder geboren, zeggen ze wel eens. Wat een onzin vond ik dat. Nou, inmiddels denk ik daar iets anders over. Over een heleboel dingen denk ik anders dan voorheen trouwens. Moeder worden zette me met beide benen terug op de grond. Terug naar de basis. Terug naar nul. Fysiek omdat ik na de bevalling veel bloed verloor en hiervan lang moest herstellen, maar ook mentaal, omdat je je nu eenmaal niet kunt voorbereiden op het moederschap.
Ik dacht dat dat wel kon, want ik las boeken en artikelen, ik Googelde tot ik een ons woog en stelde al mijn vragen aan de verloskundige, gynaecoloog en vriendinnen. Maar wat niemand je vertelt is het feit dat je je niet kunt voorbereiden en dat je je juist daarop moet voorbereiden. Huh?!?! Volg je me nog?
A little bit of magic
Met helemaal niks op de hele wereld kun je je indenken hoe het voelt om moeder te zijn. Alles wat ik dacht leek er in de verste verte niet op of kwam niet eens in de buurt. Het is iets ongrijpbaars, waar je maar moeilijk woorden aan kunt geven. Het is iets groots, wat nog het meest lijkt op magie. Pfff… wat had ik dat graag van tevoren geweten. Niet dat het de situatie had veranderd. Wel had het de desillusie die ik voelde wat kleiner gemaakt.
Na de geboorte van onze zoon lag ik er compleet vanaf. Fysiek was ik tot niets in staat. Mijn tandenpoetsen was al een uitputtingsslag. Maar hé, ik was moeder. Whoehoe! Ik kon wel janken en dat deed ik ook als ik op het toilet zat of even alleen in bed lag.
(Werkende) mama en vooral gewoon ‘mens’
‘Wat is hier gebeurd?’, dat heb ik mezelf talloze keren afgevraagd. Toen ik op een ochtend onder douche stond bedacht ik me ook dat ik nooit meer zou kunnen werken. De paniek sloeg toe. Werkende moeders en een opgeruimd huis?!?! Ik begreep er geen bal van.
Ik kan nu zelf ook hard lachen om wat ik zojuist schreef. Ik weet inmiddels dat mijn lichaam heel sterk is. Ook weet ik dat de drie R’s (rust, reinheid en regelmaat) echte lifesavers zijn. En ook weet ik dat de liefde voor je kindje een onuitputtelijk bron is, waardoor je maar doorgaat, en door, en door. Volle kracht vooruit! En ja, je kunt ook werken 😉 Sterker nog, je blijft gewoon mens met eigen ambities en behoeften.
Ik werk inmiddels weer en daar geniet ik enorm van. Nog meer zelfs dan voorheen. Maar van mijn vrije dagen geniet ik ook veel intenser. Slapen is bijzaak geworden en ik was nog nooit in mijn leven zo moe. Ik houd nog veel meer van mijn lief en samen zijn wij een geoliede machine. Ik stel prioriteiten met het grootste gemak en ben koningin geworden in relativeren. Ik heb zorgen en angsten waarvan ik het bestaan niet eens wist en ik multitask erop los. Ook vergeet ik dingen en gaat er van alles mis (vooral van huishoudelijk aard). Maar ik heb weer tijd om ’s ochtends een make-upje op te doen en we komen (meestal) op tijd bij afspraken.
Zoals verwacht loopt alles anders
Ik heb zin in komend jaar. Werken in en aan mijn bedrijf. De ontwikkelingen die ik maak als mens. Alle uitdagingen die we voorgeschoteld gaan krijgen en alle avonturen die we gaan beleven als gezin. Al zal het ongetwijfeld weer anders gaan verlopen als hoe ik nu denk.
Conclusie: het leven is echt anders wanneer je mama bent, maar het is wel gewoon goed. Heel erg goed! Ik had gewoon gewild dat iemand exact dit tegen me had gezegd, in plaats van doen alsof het één grote roze wolk is of alleen maar te zeggen ‘wacht maar tot je ooit kinderen hebt!’. Want het één is niet beter of slechter dan het ander. Er is niks om je voor te schamen. En eigenlijk elke ouder doet maar wat. Ik dus ook.
Ik heb het je gezegd!